İşte, 1979 yılında böyle güzel bir gün ortasında yedi sekiz kişi ve on yedi yirmi beş yaş arası arkadaş gurubu sohbet esnasında içlerinden biri bir fikir atar ortaya, arkadaşlar şu karşıki tepeye yazı yazalım mi ? Nasıl yanı ne yazacağız nasıl yazacağız koca çimenli tepeye …?
Ertesi güne yazı yazılacağının kararı alınır. Herkes balta, kazma ve kürek alarak tepeye çıkılır. Her bir harf beş metre uzunluğunda ve üç, üç buçuk metre genişliğinde günlerce çimen balta kazma ve kürek ile kazılarak , Tek Yol devrim, Dev-Genç yazısı çimen kazılarak çıplak halı ile oluşturulur. Bu arada koca Fatme çayır yaylasından sadece iki yaşlı amca yaptığımız yazı yazmaya karşı çıkar ve sebebi de çok sıradan, neymiş efendim çimen yok ediyormuşuz sığırlar otlayacak yer kalmıyor gibi geçersiz bir bahane, neyse ki sonuç olarak o iki yaşlı amcada ikna edilir, ve şimdi artık sal taşlar gerek oluk içine dizmek için ancak bu öyle birkaç arkadaşın taşıması ile olacak iş değil, bu işe kamyon gerek yoksa yazı yarım kalacak. Kamyonun nasıl sağlanacağı da hesaplanarak örgütlülük sağlanır.
Aradan birkaç gün sonra, sürekli köye göç getirip götüren Doç Adem amca gelir, ki bu amca her gelişinde köyde ki gençleri toplayarak koyun gübresi toplar ve Hopa’ya götürüp satar yada ne bileyim ya kendi kullanır yada koli komşusuna verir. Her geldiğinin ertesi sabah çıkar kapıya avaz, avaz bağırır Eeeeeeyyy Millet, Gençler hayde gübre toplamayaaaa diye, seslenirdi. Kızlı erkekli gençler toplanır kamyona doluşur bir birlerine atışmalı türküler söyleyerek gider kamyonu koyun gübresi ile doldurur köye geri dönerlerdi.
O akşam geldiğinde birkaç arkadaş Doç Adem amcayı ziyaret eder kamyonla taş taşıma konusu konuşulmak üzere, ancak Doç Adem amca her nedense kabul etmez. Bu konu üzerine o akşamdan tezi yok bütün köy haberdar edilir.
Doç Adem amca ertesi sabah erkenden kalkar ve her zaman ki gibi Eeeeeyyy millet, gençlik hayde gübre toplamaya diye seslenir ama ne hikmetse kimseler evlerinden dışarı çıkmaz, Doç Adem amcanın jetonu düşmüştür, Tamam hayde gelin önce Taşı taşıyalım sonra gübreye gidelim diye seslenince bütün millet kamyona doluşur. Koca kamyonla iki sefer sal taşlar taşınır ve Doç Adem amcanın da, her zaman ki gibi koyun gübresi, atışmalı türkülerle şarkılarla toplanıp kamyon doldurulur. (Adem amcaya Doç Adem denmesinin sebebi de bir adet Doç kamyonu olmasındandır. Kendisi de şakayı seven biridir, şaka maka beni dize getirdiniz çocuklar demekten de alamaz kendisini)
Havanın pek te güzel olmadığı bir gün gençler tepeye çıkarlar, taşlar yazı olukları içine dizilirken yer dumanı düşer. Yazının büyüklüğüne sebep iş akşam saatlerine kadar sürer ve sonunda dizilen taşların üzerine beyaz kireç sürülür. Artık iş bitmiştir, Tam bu esnada iki kişi at üzerinde belirler atlar yaklaştıkça gelenlerin resmi giyimli ve silahlı ormancı oldukları görülür, bu beklenmeyen misafirlerden hoşnutsuzluk yaşanır ve hemen her hangi bir saldırıya karşı ikişerli guruplar halın de atların etrafı çevrilerek önlem alınır. Ormancılar ne yapıyorsunuz çocuklar derken bir yandan da yazıyı okurlar ve bir tanesi, silahını çekerek, bunu Allah kulu silemez derken bir şarjör mermiyi havaya boşaltır ve çeker giderler. 
Artık yer dumanı ile kararmış hava ne tesadüf ki yerini güneşe terk eder. Yazı, Fatme çayır köyünde ve hatta birkaç km. uzakta ki Han dediğimiz Bilbilandan da görünür.
Aradan yıllar geçmiş ve 12 eylül darbesi ile birlikte, Tek Yol Devrim Yazısı farklı şekillere sokularak bozulmuş ancak Dev-Genç yazısının sadece kireçli taşları yok edilmiş ama bu işin en sevindirici tarafı geçen hafta yayla da iken kızımın bana, Baba, hade Dev-Genç’e çıkalım demesi oldu. Yazı yok edilmiş ama tepe Dev-Genç tepesi adını almıştı. Anlaşılıyor ki tepeden silinen yazı tepeye verdiği isimle asla silinemeyeceğidir.
Baba Hade, Dev-Genç’e çıkalım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder